Wordt stagflatie het nieuwe modewoord?

Duwt Donald Trump de wereldeconomie in een recessie? Dat is een vraag die we steeds vaker zien opduiken. De recente beslissingen van de nieuwe Amerikaanse president hebben wel degelijk een negatieve impact op de economische activiteit. Het vertrouwen van internationale bedrijfsleiders in de nabije toekomst heeft een stevige deuk gekregen. En bedrijfsleiders met minder vertrouwen zullen natuurlijk niet snel op de investeringsknop duwen.

In grafiek 1 zien we het verloop van de activiteit in de industriële en dienstensectoren van de Westerse industrielanden en de groeilanden zoals China, India en Brazilië. Daarin is het niveau van 50 punten cruciaal. Boven de 50 punten spreken we van een expansieve economische activiteit, onder de 50 van een krimpende. Het mag duidelijk zijn dat de Westerse industrielanden flirten met het niveau van 50 punten!

Belangrijker nog lijkt de trend op deze grafiek. De afgelopen maanden is die duidelijk neerwaarts gericht. En dat is de richting van een lagere groei voor de wereldeconomie!

Bron: S&P Global

Naast de vertragende economische groei valt er een tweede belangrijke trend in de wereldeconomie waar te nemen : de trend van stijgende prijzen. Ook hier kunnen we niet anders dan te kijken in de richting van recente beslissingen van de nieuwe Amerikaanse regering. Zo werden bijvoorbeeld de invoertarieven van staal en aluminium met 25% verhoogd. Als zeer belangrijke cyclische grondstoffen zitten die in tal van dagelijkse consumentengoederen.

Grafiek 2 toont het aantal bedrijven wereldwijd die verklaren dat hogere tarieven tot hogere verkoopsprijzen leiden. Deze grafiek laat weinig aan de verbeelding over, vinden wij. In alle economische regio’s zien we een “explosie” van bedrijven die de tarievenoorlog aanwijzen als dé schuldige voor een stijging van hun prijzen. Het toont ook dat bedrijven deze hogere tarieven doorrekenen aan hun klanten, waardoor een spiraal van hogere prijzen kan ontstaan. Wie weet, dit zou wel eens een aanleiding kunnen zijn voor de Westerse centrale banken om de kortetermijnrente niet langer te verlagen.

Bron: S&P Global

Gaan we de komende weken en maanden meer en meer in een stagflatiescenario belanden? Dat is de vraag. De “stag” uit dit woord staat voor stagnerende economische groei (de boodschap van grafiek 1) en “flatie” voor inflatie (de boodschap van grafiek 2). Hoe dan ook is stagflatie een bijzondere moeilijke omgeving voor economische beleidsmakers en centrale banken.

Immers, de kortetermijnrente kan in deze omgeving moeilijk snel en kordaat verlaagd worden om de economie zuurstof te geven. Want als economische groei aangevuurd wordt door lagere rente, dan gaat de inflatie hogere regionen opzoeken. En met een inflatie die nu al op een hoog peil staat …

Laat ons dus vooral hopen dat de internationale handelsspanningen sterk afnemen en de inflatoire dreiging hierdoor gaat afnemen.

Besluit

Recente macro-economische statistieken tonen aan dat een stagflatiescenario niet uit te sluiten valt. Daarin hebben centrale bankiers weinig beleidsruimte om met het rentewapen de groei aan te zwengelen. Beleggers kunnen dus maar best voor sterke bedrijven kiezen met stevige marges en weinig schulden. Kortom, als het aan ons lag, zouden wij vooral speuren naar kwaliteitsbedrijven. O in fondsen/trackers beleggen die zich op dit type bedrijven richten!